Omstreeks 1700: Langebaan spel Colf maakt plaats voor korte baan spel Kolf

Tegen 1700 raakte het immens populaire Colf-spel vrij plotseling haar populaiteit kwijt. Het colfspel werd voornamelijk beoefend door de burgerelite, die haar bevoorrechte positie verloor aan de Orangisten en dit zou mede de oorzaak kunnen zijn.

In plaats daarvan ontstond het Kolf-spel dat op een veel kortere baan werd gespeeld. Herbergiers zagen dit graag en vele kolfbanen werden naast of in de buurt van een herberg aangelegd.

Kolfbanen waren oorspronkelijk niet overdekt, maar steeds vaker werden ze overkapt. De kolfbaan in Wormer is in de tweede helft van de 19e eeuw overdekt, nadat hij jaren als openlucht baan achter de herberg had gelegen. Dit geldt ook voor de kolfbaan in het Sint Eloyen Gasthuis in Utrecht, die ook eerst in de openlucht lag en daarna overkapt is.

Tot circa 1850 bleef ook het kolfspel enorm populair. Maar daarna begon de opkomst van het biljart vanuit Frankrijk het kolfspel te verdringen. Het was ook de tijd dat vanuit Schotland het modernere Golf zijn intrede op het continent begon.

Het kolfspel wordt gespeeld op een kolfbaan, meestal tussen 15 en 16 meter lang en ongeveer 5 meter breed, volkomen vlak en rondom afgezet met rabatten. Aan beide uiteinden van de baan staat op twee meter van de kant een paal schuin in de grond.
De gehele baan is vanaf de voorpaal verdeeld in 12 vakken. Tussen de palen vakken 1 t/m 6 en achter de achterpaal 6 kleine vakken van 7 t/m 12. Het vak waarin de bal eindigt bij de puntenslag geeft de puntenscore aan.