Burrowsbeker (1915 – 1923)

Na de oprichting in 1914 heeft het Nederlandsch Golf Comité (tegenwoordig de Koninklijk Nederlandse Golf Federatie) in datzelfde jaar besloten het Internationaal Open Kampioenschap van Nederland te organiseren. In de mondiale wandelgangen heeft dit golfkampioenschap bekendheid verworven onder de naam ‘Dutch Open’.

In deze eerste editie was er nog geen wisseltrofee ingesteld voor de overall winnaar van het open kampioenschap, doch slechts een zilveren beker (zie foto) als trofee van de beste professional; de beste amateur kreeg ook een eigen zilveren trofee (geen wisselprijs dus).

De Engelse professional Henry Burrows wist deze eerste beker vijf keer als beste professional weten te winnen. Hij was tevens drie keer de overall winnaar van het kampioenschap en mocht daarom deze beker als winnaar in 1922 behouden.

In 1915 en in 1918 was Burrows ook al de beste professional, maar werd de Dutch Open nog gewonnen door respectievelijk Gerry del Court van Krimpen en Florent Gevers als amateur. In de beginjaren van Het Open mochten professionals wel mee doen, maar ging de titel naar een amateur.

De door Burrows gewonnen beker werd bekend als de Burrowsbeker.
De beker bleef gelukkig in de familie. In 2009 besloten nazaten van Henry Burrows de trofee aan de Nederlandse Golf Federatie te schenken in ruil voor een exacte replica. De originele beker heeft de NGF in 2019 aan het Nederlands Golfmuseum in bruikleen gegeven.

Henry Burrows was een Engelse golfprofessional in de jaren rond de Eerste Wereldoorlog. Hij speelde op de oude Doornse Golf Club, de voorloper van de Pan. Burrows was van 1910 tot en met 1920 professional op de Doornsche. Daarna ging hij naar België en werkte in Antwerpen en Waterloo. Van 1927 tot en met 1929 was hij professional op de De Voornsche. Burrows was getrouwd met Cato van Essen.